Yine sınırlarımın çizgisi üzerindeyim
Yine korkuyorum
Yine izin vermek istemiyorum
Ürküyorum gönül kapımın eşiğinde bekliyorum
Kapıyı her araladığımda savunmasız yüreğim görülür
Geri çekilirim
Korkuyorum savunmasızlıktan
Karşıma vermekten tüm kozları
Yürek kıvranır ve savunmasız
Yürek tedirgin tüm olacaklardan habersiz
Sıkıntılı ömrümün şu günlerinde yürek sıkıntılı aç birazda
Yaşam alıyor ve getiriyor
Parmaklıkları geçersem sanki öleceğim
Sanki dienli teller yırtacak kollarımı
Utanıyorum ve kızıyorum kendime
Ben bu değilim kalbi garip hissediyor
Acaba ben de seviyor muyum diyorum
Ama yine de aşk değil bu diyorum
Olmasından korkuyorum
Çok duygusal bir o kadar da ürkek
Utangaç ve kırılgan
Aldatılmaktan ve reddetilmekten korkan
Ama yine de şüpheli
Kendi kendini sorgulayan
İnsan nasıl anlar sevdiğini
Nasıl yaşar nasıl açar o kapıyı?
Bu denli zor bir o kadar kolay mı?
Birisi girebilecek i izin verecek miyim?
.....BİLİYORUM